چهار روز پس از زلزلۀ مرگبار به شدت شش به مقیاس ریکتر در شرق افغانستان، ابعاد ویرانیها به ویژه در ولایت های کنر و ننگرهار، بیشتر هویدا میگردد.
مقامات حکومت طالبان، تا کنون مرگ ۲۲۰۵ نفر را تایید کرده و گفته اند که ۳۶۵۰ نفر دیگر مجروح شده و بیش از ۶۷۵۰ منزل نیز ویران شده است.
نهاد های ملی و بین المللی و روند امداد رسانی کشورهای مختلف به آسیب دیدگان این زلزله هنوز هم ادامه دارد.
ادارۀ حفاظت از کودکان در تازه ترین پیام ایکس، از تداوم رسیدگی به آسیب دیدگان در مناطق زلزله زده خبر داده نگاشته است: "تیم های صحی سیار ما در شرایط نهایت دشوار برای کمک به آسیب دیدگان کار می کنند – اما ضروری است که جامعۀ جهانی از مردم افغانستان رو برنگرداند."
سازمان جهانی صحت در گزارش هفته وار خود با ابراز نگرانی از وضعیت زلزله زدگان در مناطق دورافتادۀ کنر و ننگرهار گفته است که هزاران خانواده هنوز هم در سرپناه های موقت به سر می برند. به گفتۀ این سازمان، یک کمپ در ولسوالی خاص کنر، برای رسیدگی به نجات یافتگان ایجاد شده است.
این نهاد سازمان ملل متحد اذعان داشته که باوجود بهبود دسترسی به برخی مناطق، رانش زمین و آوار همچنان جادههای اصلی را مسدود کرده و روند کمکرسانی را کند میسازد.
سازمان جهانی صحت بر کمبود مشاوران حرفهای و نیاز شدید بر احیای مجدد سلامت روان و حمایت روانی – اجتماعی آسیب دیدگان تاکید می کند.
عدم دسترسی زنان به مراقبت های صحی با توجه به موجودیت محرم مرد، یکی از آزمون های عمده در فرا راه زنان آسیب دیده از زلزله عنوان شده است.
به گفتۀ سازمان جهانی صحت، کمبود کارکنان صحی زن، همراه با کمبود فضای خصوصی در مراکز صحی، بسیاری از زنان و دختران را مجبور میکند که در مناطق باز یا مزدحم مراقبت های صحی دریافت کنند - که این وضعیت به گفتۀ سازمان جهانی صحت، اغلب، زنان را از جستجوی خدمات مورد نیازشان منصرف میکند.
وقوع حادثات طبیعی مثل زلزله، توفان و سیلاب ها بیشتر آب های زیر زمینی و آشامیدنی را آلوده ساخته و باعث شیوع بیماری های معدی معایی در مناطق آسیب دیده می شود.
سازمان جهانی صحت با ابراز نگرانی از خطر شیوع بیماریها تاکید کرده است که اسهال حاد آبگین، تب دنگی و سرخکان در حال حاضر در منطقه شرقی، جایی که ملاریا از قبل اپیدیمیک است، وجود دارد.
سازمان جهانی صحت، با تاکید بر ادامۀ همکاری به مناطق آسیب دیده اذعان می دارد که کمبود بودجه حداقل ۴ میلیون دالری، فعالیتهای حیاتی را تهدید میکند و نیاز فوری به حمایت بینالمللی را برجسته میسازد.
براساس معلومات سازمان ملل متحد، روز چهارشنبه سوم سپتمبر ۲۰۲۵، گروه های امدادرسان در تلاش برای دستیابی به دورافتادهترین مناطق نیازمند کمک، جاده های مسدود شده را گشودند و خطوط مواصلاتی قطع شده را دوباره احیا کردند.
تیمهای سازمان ملل متحد که گفته می شود "پیاده به مناطق آسیبدیده در منطقه کوهستانی غازی آباد رسیدهاند، بر نیاز فوری جهت ادامۀ پاسخگویی بشردوستانه تأکید کرده اند."
جان آیلیف، رییس بخش افغانستان برنامه جهانی غذا میگوید: "برنامه جهانی غذا فقط میتواند چند هفته دیگر قبل از اتمام بودجه، به قربانیان زلزله غذا بدهد؛ این مدت نه برای تأمین نیازهای فوری آنها کافی است و نه آنها را در مسیر بازسازی زندگیشان قرار میدهد. ما به کمک فوری نهاد های خیریه نیاز داریم تا به ما در حمایت از خانوادههایی که در اثر این فاجعه ویران شدهاند، کمک کنند."
زلزلۀ مرگبار یکشنبه شب، با شدت شش به مقیاس ریکتر، مناطق شرقی و جنوب شرقی افغانستان را لرزاند. براساس گزارش ادارۀ زمین شناسی ایالات متحده، مرکز این زلزله در نزدیکی شهر جلالآباد، مرکز ولایت ننگرهار و در عمق ۱۰ کیلومتری زمین بوده است.